ಜೂನ್ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯ ವಾರ. ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮುಗಿಲು ಕಪ್ಪಗೆ ಕಾದಿದೆ. ಗಾಳಿ ತನ್ನ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿ ಮಳೆಯ ಪಾದಸ್ಪರ್ಶದ ಆಹ್ವಾನ ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ನಭೋಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬವಾಗುತ್ತಿರುವ ಬಂಡಾಯದ ನೆರಳು ತುಳುನಾಡಿನ ಹಸಿರು ತೊಗರಿ ಹೊಲಗಳಿಗೆ ತಳಮಳ ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಇದೊಂದು ಅಪೂರ್ವ ನೋಟ. ಕಾರ್ಮೋಡ ಕತ್ತಲಂತೆ ಕವಿದಿರುವಾಗಲೇ, ಒಂದು ಕ್ಷಣ “ಧೋಂ…” ಎಂಬಂತೆ ಆಕಾಶವೇ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಂತೆ ಮಳೆಯು ಸುರಿಯುತ್ತದೆ. ಮೊದಲ ಮಳೆ ಹೊಳೆವ ಹನಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ತಂಪಾಗಿಸಿ ಅದರ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಜೀವದ ನವಚೇತನ ತುಂಬುತ್ತದೆ.
ಈ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಮನೆಯೊಳಗಿಲ್ಲ – ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೊಲದತ್ತ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ನಾಟಿ ಬಿತ್ತನೆಗೂಂಡು, ಹೊಲದ ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಉರಿಯುತ್ತಾ ಸಾಗುವ ಈ ಭೂಮಿಪುತ್ರನಿಗೆ ಏನೂ ಹೊಸದಲ್ಲ. ಅವನು ಹೊಸ ಬಿತ್ತನೆ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಭವಿಷ್ಯ ಬೀಜವನ್ನೇ ನೆಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಮಳೆಯಲ್ಲೂ ದನಿ ಇಲ್ಲ, ಆದರೆ ರೈತನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯ ಘೋಷವಿದೆ – "ಈ ವರ್ಷ ಬೆಳೆ ಚನ್ನಾಗಿರಬೇಕು!"
ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹೊಳೆಯುವ ವಿಕಸಿತ ನಗು, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಸೇರುವ ಪ್ರೀತಿ, ಕಾಲಿಗೆ ಬೆರೆಯುವ ಕೆಸರಿನ ಪರಿಮಳ… ಈ ಎಲ್ಲವುಗಳು ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸುಗಳ ಸಂಕೇತ. ಗದ್ದೆಯ ಯಾವ ತುಣುಕಿನಲ್ಲಾದರೂ ನಾಟಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿ – ಅಲ್ಲಿ ಜೀವನವೇ ಸಡಗರಿಸುತ್ತಿರುವ ಭಾವ.
ಬಾಲಕರು ಗದ್ದೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಹೆಂಗಳವರು ಕುಲಿತು ನೆನೆಸಿದ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಮಳೆಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣಗಳು ಗಗನದಲ್ಲಿ ಬೆರಗನ್ನು ಮೂಡಿಸುತ್ತಿವೆ – ಇದು ನಾಟಿಯ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಜೀವದ ನೃತ್ಯ.
ತುಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಾಟಿ ಮೌಲ್ಯವಲ್ಲ – ಅದು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಆಚರಣೆ, ಜೀವನದ ಆಶಯ. ಇಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಮಾತ್ರ ಬೆಳೆ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ – ಅದು ನೆನೆಪು, ನಂಬಿಕೆ, ಕಷ್ಟದ ಮೌನಸಾಧನೆ, ನೆಲದ ಕುರಿತ ಪ್ರೀತಿ.
~ರಾಮ್ ಅಜೆಕಾರು ಕಾರ್ಕಳ
0 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು