ವರಂಗ ಈ ಹೆಸರೇ ಕವಿತೆಯಂತೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಕೈಯಿಂದಲೇ ಚಿತ್ರಿತವಾದ ಹಾಗೆ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳುವ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಅಲೆಯಂತೆ ಹರಡಿದ ಹಸಿರು, ಮಧ್ಯೆ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಾಕಿದಂತೆ ಇರೋ ಗದ್ದೆಗಳ ನಡುವೆ ನಿಂತರೆ, ಕಾಲವೇ ನಿಂತಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಹಳ್ಳಿ ಒಂದು ಹದವಾದ ಹಾಡಿನಂತೆ, ಜೀವದೊಳಗೆ ತಂಪು ಹೊರೆಸುವ ನಿಸರ್ಗಗಾನ.
ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯ, ಬಿಸಿಯ ತೇಲುವ ಮಂಜಿನಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತೆ. ಗಿಡಗಳ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಹನಿಗಳು, ಬೆಳಕಿನ ಕಿರಣದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುತ್ತವೆ. ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನು ಹರಿಸುತ್ತಿರುವ ಕ್ಷಣ ಒಂದು ನೋಟವಲ್ಲ, ಅದು ಜೀವದ ಜೊತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಂಭಾಷಣೆ. ನೆನೆಸಿ ಹರಡುವ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿಹೋಗುವ ನೆನೆಪುಗಳು, ಹಸಿರು ಹಾದಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ.
ಇಲ್ಲಿ ನಾನೇಕಾಂತವನ್ನು ನಿಸರ್ಗದ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕಲಿತೆ. ಹಬ್ಬಗಳ ಸಡಗರ, ಮಂದಿರದ ಘಂಟೆಧ್ವನಿ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಕು ಮರಳುಹಾಕುವ ದೇವಾಲಯಗಳ ತಂಪು – ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನಾಗುವ ತರಬೇತಿ ನೀಡಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳಿಗಿಂತ ಮೌನವೇ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡುತ್ತೆ, ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲಿಂದ ಬೀಳುವ ಗಾಳಿಯು ಮುದ್ದಾಗಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಹಾಡುತ್ತೆ.
ಅಲ್ಲಿನ ಗದ್ದೆಗಳು ಕೇವಲ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಸೋದಕ್ಕಲ್ಲ, ಪ್ರೀತಿಯ ನಾಟಿಕೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಭತ್ತದ ಗಿಡಗಳ ನಡುವೆ ನಡೆಯುವ, ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುವ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ನೇಜಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದ ಕ್ಷಣಗಳು– ಆ ನೆನಪುಗಳು ಜೀವ ತುಂಬಿದ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳಂತೆ ಇರುತ್ತವೆ.
ವರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ದೃಶ್ಯ ಕವನ, ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಕಲೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಒಡನಾಡಿಯಾದವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸದಾ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವ ನೆನಪಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಿತವಾದ ನೆನಪಿನ ಜೊತೆ ಪ್ರತಿ ಹನಿಯೂ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತದೆ.
ರಾಂ ಅಜೆಕಾರು ಕಾರ್ಕಳ
0 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು